سندرم پیریفورمیس

سندرم پیریفورمیس وضعیتی است که شامل تحریک یا فشرده شدن عصب سیاتیک توسط عضله پیریفورمیس است. عضله پیریفورمیس ماهیچه کوچکی است که در باسن قرار دارد و در چرخش باسن نقش دارد.

هنگامی که عضله پیریفورمیس سفت، ملتهب یا اسپاسم می شود، می تواند به عصب سیاتیک مجاور فشار وارد کند و باعث درد و ناراحتی شود. این می تواند منجر به علائمی مشابه علائم سیاتیک شود.

علائم سندرم پیریفورمیس

• درد: شایع ترین علامت دردی است که از باسن تابش می کند و به پشت ساق پا می رسد. درد ممکن است در امتداد مسیر عصب سیاتیک گسترش یابد و اغلب قسمت خلفی ران، ساق پا و حتی پا را درگیر کند.
• سوزن سوزن شدن و بی حسی: همراه با درد، افراد مبتلا به سندرم پیریفورمیس ممکن است گزگز یا بی حسی در باسن، پشت ساق یا پا را تجربه کنند.
• بدتر شدن با فعالیت های خاص: علائم ممکن است با فعالیت هایی که شامل نشستن طولانی مدت، دویدن، بالا رفتن از پله ها یا چمباتمه زدن است بدتر شود.
• درد در هنگام نشستن: نشستن برای مدت طولانی، به خصوص روی سطوح سخت، می تواند درد و ناراحتی مرتبط با سندرم پیریفورمیس را تشدید کند.
• ضعف عضلانی: در برخی موارد، ممکن است به دلیل فشرده شدن عصب سیاتیک، ضعف در پای آسیب دیده تجربه شود.

دلایل و عوامل خطر عبارتند از :

• سفتی یا اسپاسم عضلانی: وقتی عضله پیریفورمیس سفت می‌شود یا دچار اسپاسم می‌شود، می‌تواند به عصب سیاتیک فشار وارد کند و منجر به علائم شود. علت سفتی یا اسپاسم عضلانی ممکن است به عدم تعادل عضلانی، استفاده بیش از حد، ضربه، یا تحریک مربوط باشد.
• تغییرات آناتومیکی: در برخی افراد، عصب سیاتیک ممکن است به جای عضله پیریفورمیس از زیر یا زیر آن عبور کند. این تنوع تشریحی خطر فشرده سازی و ایجاد سندرم پیریفورمیس را افزایش می دهد.
• آسیب یا تروما: تروما یا آسیب مستقیم به عضله پیریفورمیس، مانند افتادن یا ضربه به باسن، می تواند منجر به التهاب و متعاقب آن فشرده شدن عصب سیاتیک شود.
• استفاده بیش از حد یا فعالیت‌های تکراری: درگیر شدن در فعالیت‌های تکراری که شامل حرکت باسن یا استرس بیش از حد بر روی عضله پیریفورمیس است، می‌تواند به ایجاد سندرم پیریفورمیس کمک کند. به عنوان مثال می توان به دویدن طولانی، دوچرخه سواری یا نشستن طولانی مدت اشاره کرد.
• عدم تعادل عضلانی: عدم تعادل در عضلات اطراف لگن و لگن، می تواند بیومکانیک مفصل ران را تغییر دهد و به طور بالقوه به سندرم پیریفورمیس کمک کند.

روشهای درمان

تشخیص سندرم پیریفورمیس می تواند چالش برانگیز باشد زیرا علائم آن می تواند شبیه به سایر بیماری ها مانند فتق دیسک یا تنگی نخاع باشد. یک معاینه فیزیکی کامل، بررسی تاریخچه پزشکی و احتمالاً آزمایش‌های تصویربرداری مانند MRI یا سونوگرافی ممکن است برای رد سایر علل بالقوه و تأیید تشخیص انجام شود.

درمان سندرم پیریفورمیس اغلب شامل ترکیبی از رویکردهای محافظه کارانه است، از جمله:

• استراحت و اصلاح فعالیت: اجتناب از فعالیت‌هایی که علائم را تشدید می‌کنند و به عضلات اجازه استراحت و ریکاوری می‌دهند.
• فیزیوتراپی: تمرینات کششی و تقویتی می تواند به بهبود عدم تعادل و انعطاف عضلانی کمک کند. تکنیک هایی مانند ماساژ، گرما یا سرما درمانی و اولتراسوند نیز ممکن است مفید باشند. متخصصان ما در مرکز فیزیوتراپی فاطیما با دو شعبه در پیروزی و یوسف آباد خدمات تخصصی فیزیوتراپی برای درمان مشکلات ارتوپدی از جمله سندرم پیریفورمیس را ارائه می دهند.
• داروها: مسکن های بدون نسخه یا داروهای ضد التهاب ممکن است به کاهش درد و کاهش التهاب کمک کنند.
• تزریقات: تزریق کورتیکواستروئید به عضله پیریفورمیس می تواند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کند.
• تنظیمات وضعیتی: ایجاد تغییرات ارگونومیک برای بهبود وضعیت بدن و کاهش استرس روی عضله پیریفورمیس.
  اصلاح سبک زندگی: ترکیب ورزش منظم، حفظ وزن سالم و تمرین مکانیک مناسب بدن می تواند به پیشگیری و مدیریت علائم کمک کند.

در برخی موارد، زمانی که درمان های محافظه کارانه نمی توانند تسکین دهند، جراحی ممکن است به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته شود. هدف جراحی آزاد کردن یا برداشتن فشردگی عضله پیریفورمیس روی عصب سیاتیک است.

کلینیک فیزیوتراپی فاطیما از مجهزترین مراکز توانبخشی در شرق تهران خیابان پیروزی

تلفن های تماس : ۰۲۱۳۳۳۲۶۸۸۲ – ۰۲۱۳۳۷۸۸۲۲۲ – ۰۹۳۶۸۳۹۵۲۳۲