آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید نوعی بیماری خود ایمنی و التهابی است که شیوع آن در بین خانم های جوان و میانسال بیش از سایر افراد است و با نام روماتیسم مفصلی نیز شناخته می شود.

حمله سیستم ایمنی به سلول های بدن بخصوص سلول های سینوویوم مفاصل بدن سبب بروز این بیماری می شود که علت دقیق این فرایند تاکنون بطور دقیق مشخص نشده است.

سینوویوم لایه ای از جنس سلول است که سطح درونی کپسول مفصلی را پوشانده و با ترشح مایع مفصلی به حرکات طبیعی مفصل کمک می کند و بروز هرگونه آسیبی در آن می تواند منجر به اختلال در عملکرد طبیعی مفاصل درگیر شود.

درد ، التهاب و تورم مفاصل از مهم ترین عوارض آرتریت روماتوئید است که سبب بروز مشکلات حرکتی برای فرد می شود ، این بیماری در طولانی مدت منجر به تخریب مفاصل بدن می شود.

این بیماری اغلب مفاصل کوچک بدن را بصورت قرینه درگیر می کند بطور مثال دست ها بخصوص انگشتان دست ها ملتهب شده و حرکات آن ها دردناک می شود.

اختلالات و ضعف سیستم ایمنی یکی از مهم ترین دلایلی است که محققان در بروز این بیماری خودایمنی دخیل می دانند.

عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری های روماتیسمی ، ابتلا به بیماری های عفونی و ویروسی ، مصرف بیش از حد مواد حاوی کافئین و کشیدن سیگار از جمله عواکلی هستند که ریسک بروز این بیماری را افزایش می دهند.

پوکی استخوان ، بیماری های گوارشی و اختلالات قلبی و عروقی از عوارض این بیماری هستند که ممکن است در برخی مبتلایان و با مزمن شدن بیماری رخ دهد.

علائم آرتریت روماتوئید

• درد و التهاب مفاصل درگیر
• حساسیت مفاصل به لمس و فشار بطوری که لمس مفاصل درگیر برای فرد درناک می شود.
• خشکی و سفتی مفاصل که سبب کاهش شدید دامنه حرکتی و انعطاف پذیری مفاصل می شود.
• ضعف و خستگی بیش از حد بدون انجام فعالیت سنگین
• ندول های روماتیسمی
• بی اشتهایی
• درد های عضلانی مزمن
• لنگیدن حین راه رفتن
• دفورمیتی مفاصل درگیر
• درگیری عروق خونی که می تواند سبب کم خونی شود.
• مشکلات بینایی به دلیل درگیری چشم ها

روش های درمانی

اگرچه این بیماری درمان قطعی ندارد اما برای کمک به تخفیف عوارض ایجاد شده و جلوگیری از پیشرفت بیمار انجام اقدامات درمانی ضروری است.

بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی باید سطح فعالیت خود را کاهش دهند تا از تشدید ضعف و خستگی جلوگیری شود.

بیمار باید میزان فعالیت خود را کاهش دهد تا فشار کمتری به مفاصل درگیر آرتریت روماتوئید وارد شود.

در صورت تغییر شکل مفاصل استفاده از بریس می تواند کمک کننده باشد.

استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند آسپرین ناپروکسن و ایبوپروفن و تزریق داروهای کورتونی برای تخفیف درد و التهاب مفاصل درگیر بسیار کمک کننده است.

فیزیوتراپی می تواند وضعیت حرکتی مفاصل را بهبود بخشیده و به کاهش مشکلات بیمار کمک کند.

تمرینات فیزیوتراپی خشکی مفاصل را کاهش داده و موجب افزایش انعطاف پذیری مفاصل درگیر آرتریت روماتوئید می شود.

کلمات مرتبط :

فیزیوتراپی در پیروزی – فیزیوتراپی روماتیسم مفصلی – درمان روماتیسم مفصلی – فیزیوتراپی در محلاتی