فیزیوتراپی برای بیماری پارکینسون

فیزیوتراپی برای بیماری پارکینسون از اهمیت زیادی برخوردار است و کمک زیادی به کاهش عوارض و مشکلات ناشی از این بیماری پیشرونده عصبی می کند.

بیماری پارکینسون یکی از شایع ترین اختلالات عصبی است که بر سیستم های حرکتی و غیر حرکتی مغز انسان تأثیر می گذارد. نقص در تحرک، چابکی و عملکرد اجرایی را می توان در بیماران مشاهده کرد که بر توانایی آنها برای مدیریت زندگی روزمره تأثیر می گذارد، که به نوبه خود بر کیفیت کلی زندگی آنها تأثیر می گذارد. در حال حاضر چندین گزینه درمانی وجود دارد که یک رویکرد چند رشته ای از جمله دارو، درمان های جراحی و فیزیوتراپی را تشکیل می دهد.

این یک اختلال عصبی پیچیده است که باعث علائم حرکتی و غیرحرکتی می شود. د

در نظر گرفته می شود که علائم پارکینسون به دلیل از دست دادن سلول های دوپامینرژیک در جسم سیاه ایجاد می شود. تحقیقات هنوز به این نتیجه نرسیده است که چگونه مرگ سلول های تولید کننده دوپامین رخ می دهد، با این حال، تصور می شود که با عوامل ژنتیکی و محیطی ارتباط دارد. چندین جهش تک ژنتیکی با شروع بیماری پارکینسون مرتبط است.

هیچ درمان دائمی برای PD وجود ندارد. به طور سنتی، درمان های دارویی، جراحی و سایر روش های درمانی همچون فیزیوتراپی برای بیماری پارکینسون برای تسکین علائم بیماری به کار می رود. اصولاً داروهایی که برای تسکین علائم تجویز می شوند عبارتند از:

• داروهایی که سطح دوپامین را در مغز افزایش می دهند
• داروهایی که سایر مواد شیمیایی مغز را در بدن تغییر می دهند
• داروهایی که به تنظیم علائم غیر حرکتی کمک می کنند

همچنین مشخص شده است که تحریک عمیق مغز در تسکین برخی از علائم تجربه شده مؤثر است. با این حال، برای اکثر افراد مبتلا به PD، روش‌های درمانی اضافی مانند فیزیوتراپی برای کمک به تحرک و تقویت استقلال مورد نیاز است.

برای هدف قرار دادن علائم حرکتی و غیرحرکتی، فیزیوتراپی برای بیماری پارکینسون اغلب به افراد مبتلا به پارکینسون به عنوان بخشی از یک رویکرد درمانی چند رشته ای ارائه می شود و هدف آن بهبود کیفیت زندگی کسانی است که با این بیماری زندگی می کنند. این امر با بهبود دامنه حرکت و ظرفیت فیزیکی در فعالیت های روزانه از طریق پیاده روی و همچنین تمرین فعالیت های دستی مانند چنگ زدن به دست می آید.

فیزیوتراپی برای بیماری پارکینسون

نقش اصلی فیزیوتراپیست به عنوان بخشی از تیم چند رشته ای، به حداکثر رساندن توانایی عملکردی بیمار در عین به حداقل رساندن هرگونه عوارض ثانویه ناشی از توانبخشی حرکتی با استفاده از حمایت و آموزش است.

فیزیوتراپی به عنوان یک گزینه درمانی برای پارکینسون بر انتقال، وضعیت بدنی و عملکرد اندام فوقانی، تعادل و ظرفیت و فعالیت بدنی تمرکز دارد. فیزیوتراپیست ها همچنین ممکن است از راهبردهای حرکت شناختی و نشانه گیری و ورزش برای حفظ یا افزایش سطح استقلال و کیفیت زندگی بیمار استفاده کنند.

در مراحل اولیه PD، زمانی که علائم آنچنان مضر نیستند، فیزیوتراپیست ها قصد دارند مشارکت در برنامه های اوقات فراغت را ارتقا دهند که تناسب اندام و گنجاندن در فعالیت های درون جامعه را افزایش می دهد. با پیشرفت علائم، به بیماران راهبردهای حرکتی برای غلبه بر مشکلات در ایجاد حرکت و فکر آموزش داده می شود. فیزیوتراپیست استراتژی هایی را برای جبران کاهش عملکرد ایجاد می کند.

چندین رویکرد توانبخشی حرکتی مورد استفاده فیزیوتراپیست ها وجود دارد که دارای مزایای کوتاه مدت هستند. مشخص شده است که تمرینات هوازی و مبتنی بر یادگیری برای افرادی که از PD رنج می برند مناسب ترین هستند. این تمرینات به ویژه در افراد مسن مبتلا به PD محافظ عصبی هستند.

ورزش‌هایی که عملکرد قلبی-ریوی را بهبود می‌بخشند و باعث بهبود بیومکانیک، وضعیت بدن، حرکت تنه و حرکت متقارن کلی می‌شوند، مزایای زیادی در اختلالات نورودژنراتیو پیدا کرده‌اند. مشخص شده است که تمریناتی که افراد مبتلا را برای تغییر حرکت، فعالیت یا جهت به چالش می کشد به افراد مبتلا به PD کمک می کند. 

کلمات مرتبط :

فیزیوتراپی برای بیمار پارکینسون – فیزیوتراپی خوب در پیروزی – فیزیوتراپی در شرق تهران