پارگی تاندون آشیل از آسیب های شایع ورزشی است که معمولا در افراد ورزشکاری که زیاد می دوند رخ داده و نیازمند خدمات فیزیوتراپی ورزشی است.
احساس درد شدید در ساق و پشت پا و ناتوانی در راه رفتن طبیعی فرد از علائم و عوارض این آسیب هستند.
تاندون آشیل سبب اتصال عضلات پشت ساق پا به استخوان پاشنه شده و اگر نیرو و فشاری سبب ایجاد کشش زیاد در این تاندون شود می تواند منجر به آسیب دیدگی و یا پارگی آن شود.
از آن جایی که تاندون آشیل نقش مهمی در راه رفتن طبیعی فرد دارد ، بروز هرگونه آسیبی در آن منجر به بروز مشکلات حرکتی برای فرد می شود.
این آسیب معمولا حدود پنج سانتی متر بالاتر از محل اتصال این تاندون به استخوان پاشنه رخ داده و سبب ناتوانی فرد در راه رفتن و انداختن وزن بر روی پای آسیب دیده می شود.
کم بودن خون رسانی به این تاندون ریسک بروز آسیب دیدگی آن را افزایش داده و از طرفی سبب ناتوانی در ترمیم خودبخودی این آسیب می شود.
این آسیب در موارد خفیف و جزیی با اقدامات غیرجراحی همچون فیزیوتراپی و در موارد شدید که پارگی بطور کامل رخ داده با جراحی درمان می شود ، فیزیوتراپی نیز در هر دو روش برای کمک به تسریع فرایند بهبودی ضروری است.
توقف فعالیت های ورزشی در زمان بروز آسیب برای جلوگیری از تشدید آسیب دیدگی ضروری است.
کاهش فعالیت و استفاده از عصای زیر بغل هنگام راه رفتن نیز برای کمک به روند بهبودی ضروری است.
قرار دادن کمپرس سرد نقش موثری در تخفیف درد و التهاب ساق پا دارد.
استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می تواند به تخفیف درد و التهاب ساق پا کمک زیادی کند.
فیزیوتراپی یکی از موثرترین روش های درمان پارگی تاندون آشیل در موارد خفیف تا متوسط است.
فیزیوتراپیست با ارائه تمرینات ورزشی که به کشش و تقویت عضلات ساق پا کمک می کند نقش مهمی در پیشگیری از آسیب دیدگی مجدد دارد.
فیزیوتراپی برای توانبخشی پس از این آسیب و بازگشت هرچه سریع تر فرد ورزشکار به میادین ورزشی ضروری است.
جراحی نیز آخرین راهکار درمانی در مواردی است که پارگی بطور کامل رخ داده و با راهکارهای ذکر شده قابل درمان نیست.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی در پیروزی – فیزیوتراپی در نبرد – فیزیوتراپی ورزشی – فیزیوتراپی در پرستار