فیزیوتراپی اختلالات کف لگن

فیزیوتراپی اختلالات کف لگن شامل ارزیابی، درمان و مدیریت شرایط مختلفی است که بر عضلات، رباط ها و بافت های همبند کف لگن تأثیر می گذارد. کف لگن گروهی از عضلات است که در قاعده لگن قرار دارند و از اندام های لگنی از جمله مثانه، رحم و رکتوم حمایت می کنند.

اختلال عملکرد یا ضعف در این عضلات می تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات مانند بی اختیاری ادرار و مدفوع، افتادگی اندام لگن و درد لگن شود. فیزیوتراپی نقش حیاتی در رسیدگی به این مسائل و بهبود عملکرد کلی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلالات کف لگن دارد.

فیزیوتراپی اختلالات کف لگن

اولین قدم در فیزیوتراپی برای اختلالات کف لگن، ارزیابی و ارزیابی جامع است. فیزیوتراپیست تاریخچه پزشکی مفصلی می گیرد، علائم را جویا می شود و معاینه فیزیکی انجام می دهد. این ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فیزیوتراپیست ممکن است از تکنیک های داخلی یا خارجی برای ارزیابی قدرت، تون و هماهنگی عضلات کف لگن استفاده کند. ارزیابی داخلی شامل قرار دادن یک انگشت دستکش دار در واژن یا راست روده برای ارزیابی انقباضات عضلانی و شناسایی نقاط ضعف یا تنش است. ارزیابی خارجی ممکن است شامل مشاهده و لمس عضلات و ساختارهای اطراف باشد.

فیزیوتراپیست ارزیابی می کند که چگونه اختلال عملکرد کف لگن بر فعالیت های روزمره مانند بلند کردن، سرفه یا ورزش تأثیر می گذارد. آنها همچنین ممکن است وضعیت بدن، الگوهای تنفسی و عدم تعادل عضلانی را که می تواند به مشکلات کف لگن کمک کند، ارزیابی کنند.

فیزیوتراپیست ممکن است عملکرد مثانه و روده را از جمله فراوانی، فوریت، نشت ادرار و یبوست ارزیابی کند. آنها ممکن است توصیه کنند برای ردیابی الگوها و شناسایی محرک ها، یک دفتر خاطرات مثانه یا روده داشته باشید.

در صورت مشکوک شدن به افتادگی اندام لگن، فیزیوتراپیست ممکن است معاینه لگنی را برای ارزیابی درجه افتادگی و تأثیر آن بر فعالیت های روزانه انجام دهد.

تکنیک های درمانی

بر اساس یافته های ارزیابی، متخصص فیزیوتراپی اختلالات کف لگن یک برنامه درمانی فردی متناسب با نیازها و اهداف خاص بیمار ایجاد می کند. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تمرین عضلات کف لگن: این شامل آموزش به بیماران است که چگونه عضلات کف لگن خود را به طور موثر شناسایی، منقبض و شل کنند. بسته به شرایط فرد، فیزیوتراپیست ممکن است از تکنیک های مختلفی مانند درمان دستی، بیوفیدبک یا تحریک الکتریکی برای بهبود عملکرد و هماهنگی عضلات استفاده کند.

تمرینات تقویتی کف لگن: تمرینات خاصی برای تقویت عضلات ضعیف کف لگن تجویز می شود. این تمرینات ممکن است شامل تمرینات کگل باشد که شامل انقباض و شل کردن عضلات کف لگن و تغییراتی مانند تکان دادن سریع، انقباضات آهسته یا نگه داشتن با شدت های مختلف است.

تکنیک های آرام سازی: برخی از افراد مبتلا به اختلالات کف لگن ممکن است عضلات کف لگن بیش فعال یا هیپرتونیک داشته باشند. فیزیوتراپیست می‌تواند تکنیک‌های تمدد اعصاب، مانند تنفس دیافراگمی، کشش، و تمرین‌های تجسمی را برای کمک به کاهش تنش و بهبود انعطاف‌پذیری عضلانی آموزش دهد.

تمرینات تقویت و ثبات هسته: کف لگن در ارتباط با عضلات عمقی شکم و پشت عمل می کند تا ثبات و حمایت از لگن را فراهم کند. فیزیوتراپی ممکن است شامل تمریناتی برای تقویت این عضلات مرکزی باشد که می تواند به طور غیر مستقیم عملکرد کف لگن را بهبود بخشد.

آموزش وضعیتی: وضعیت نامناسب می تواند به اختلال عملکرد کف لگن کمک کند. فیزیوتراپیست ممکن است آموزش هایی را در مورد وضعیت بهینه و مکانیک بدن در طول فعالیت های روزانه برای کاهش استرس در کف لگن ارائه دهد.

بازآموزی مثانه و روده: برای بیماران مبتلا به بی اختیاری ادرار یا مدفوع، فیزیوتراپیست ممکن است تکنیک های بازآموزی مثانه و روده را توصیه کند. این ممکن است شامل دفع ادرار به موقع، تکنیک های سرکوب اصرار یا ایجاد یک روال منظم روده باشد.

اصلاحات سبک زندگی: فیزیوتراپیست ممکن است راهنمایی هایی در مورد اصلاحات سبک زندگی ارائه دهد که می تواند از سلامت کف لگن حمایت کند. این ممکن است شامل توصیه های غذایی، مدیریت مصرف مایعات، مدیریت وزن، و استراتژی هایی برای جلوگیری از یبوست یا زور زدن باشد.

بیشتر بخوانید :

ضعف عضلات کف لگن

تقویت عضلات کف لگن