درمانهای دستی در فیزیوتراپی

درمانهای دستی در فیزیوتراپی از جمله تکنیک های موثر فیزیوتراپی بخصوص در درمان مشکلات مرتبط با ستون فقرات هستند که توسط متخصصان ما در مرکز فیزیوتراپی فاطیما ارائه می شوند.

قبل از شروع درمان دستی یا هر نوع متد فیزیوتراپی، پزشک معمولاً ارزیابی کاملی از جریان خون و عصب در آن ناحیه و همچنین ارزیابی استخوان و عضله انجام می‌دهد تا تصمیم بگیرد که آیا خطر ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد یا خیر. فیزیوتراپیست شما ممکن است برخی یا ترکیبی از انواع تکنیک های درمان دستی زیر را انجام دهد:

درمانهای دستی در فیزیوتراپی

تحرک بافت نرم

شناخت نقش ماهیچه ها و اتصالات آنها در اطراف مفاصل بسیار مهم است. تنش عضلانی اغلب می تواند پس از بازیابی حرکت مفصل کاهش یابد، اما بسیاری از اوقات اسپاسم همچنان وجود دارد. در چنین مواردی، تنش عضلانی باید برطرف شود یا ممکن است اختلال عملکرد مفصل بازگردد. هدف از تحرک بافت نرم (STM) شکستن بافت عضلانی غیرالاستیک یا فیبری (به نام “چسبندگی میوفاشیال”) مانند بافت اسکار ناشی از آسیب کمر، حرکت مایعات بافتی و آرام کردن تنش عضلانی است. این روش معمولاً روی عضله اطراف ستون فقرات اعمال می شود و شامل کشش ریتمیک و فشار عمیق است. درمانگر ناحیه بیشترین محدودیت بافتی را از طریق ارزیابی لایه به لایه بومی سازی می کند. پس از شناسایی، این محدودیت ها را می توان با طیف گسترده ای از تکنیک ها بسیج کرد. این تکنیک ها اغلب شامل قرار دادن نیروی کششی بر روی ناحیه تنگ با تلاش برای بازگرداندن بافت طبیعی به بافت و کاهش درد همراه است.

تحرک مفصل

تحرک مفصل از جمله تکنیک های درمانهای دستی در فیزیوتراپی است و شامل شل کردن مفصل محدود شده و افزایش دامنه حرکتی آن با ایجاد سرعت آهسته (یعنی سرعت) و افزایش دامنه (یعنی فاصله حرکت) حرکت مستقیماً در مانع مفصل است و سطوح واقعی استخوان را روی یکدیگر به روش‌هایی حرکت می‌دهد. بیماران خودشان نمی توانند مفصل را حرکت دهند. این حرکت ها باید بدون درد باشد (مگر اینکه اپراتور به شدت به مانع نزدیک شود).

تکنیک های انرژی عضلانی

تکنیک‌های انرژی عضلانی (METs) برای به حرکت درآوردن مفاصل محدود و بلند کردن عضلات کوتاه شده طراحی شده‌اند. این روش به عنوان استفاده از انقباض ارادی عضلات بیمار در برابر نیروی متقابل کنترل شده مشخصی که از سوی پزشک از یک موقعیت دقیق و در جهتی خاص اعمال می شود، تعریف می شود. پس از یک انقباض ۳-۵ ثانیه ای، اپراتور مفصل را به سد جدید خود می برد، جایی که بیمار دوباره انقباض عضلانی را انجام می دهد. این ممکن است دو یا چند بار تکرار شود. این تکنیک برخلاف روش غیرفعال که در آن اپراتور تمام کارها را انجام می دهد (مانند تحرکات مشترک) یک روش فعال در نظر گرفته می شود. تکنیک های انرژی عضلانی به طور کلی توسط بیمار به خوبی تحمل می شود و به مفصل فشار نمی آورد.

حرکت با سرعت بالا، دامنه کم
هدف از این روش بازگرداندن حرکت سر خوردن مفاصل است که آنها را قادر می سازد به طور موثر باز و بسته شوند. این تکنیک تهاجمی‌تر از حرکت دادن مفصل و تکنیک‌های انرژی عضلانی است که شامل بردن مفصل به سد محدود کننده‌اش و فشار دادن آن (با دامنه کم کمتر از ۱/۸ اینچ) به مانع محدودکننده آن است، اما نه از آن گذشته. اگر به درستی استفاده شود، افزایش تحرک و کاهش تون عضلانی در مورد مفصل باید مورد توجه قرار گیرد. این تکنیک برای بازیابی حرکت مفصل استفاده می شود و مفصل را فراتر از حد آناتومیک آن حرکت نمی دهد. بنابراین هیچ آسیب ساختاری ایجاد نمی‌شود و بیمار نباید بعد از درمان افزایش درد داشته باشد.

کلمات مرتبط :

درمانهای دستی در فیزیوتراپی – فیزیوتراپی ستون فقرات – فیزیوتراپی برای دیسک کمر – فیزیوتراپی در پیروزی – فیزیوتراپی در یوسف آباد