تاندونیت شانه عارضه ای شایع است که بدلیل آسیب تاندون های شانه بخصوص تاندون های روتاتور کاف و التهاب و تورم آن رخ می دهد.
این عارضه اغلب با ایجاد پارگی های بسیار کوچک در تاندون های شانه همراه بوده و منجر به اختلال در عملکرد حرکتی شانه و ناتوانی در بالا بردن دست به بالای سر می شود.
این آسیب از شایع ترین آسیب های ورزشی مفصل شانه است که ریسک بروز آن در ورزشکاران رشته های والیبال ، بسکتبال و شنا بیش از سایر افراد است.
استفاده بیش از حد از شانه ، انجام فعالیت های تکراری با دست و شانه، حوادث شدید و ناگهانی از مهم ترین عوامل افزایش دهنده ریسک بروز این آسیب هستند.
رسوب کلسیم در ساختار تاندون یکی از عوارض این آسیب است که منجر به تشدید درد و از دست دادن قدرت و تحرک شانه می شود ، به همین دلیل درمان تاندونیت شانه باید در زمان مناسب خود انجام شود.
افزایش سن با کاهش خاصیت کشسانی تاندون ها همراه است و احتمال بروز تاندونیت شانه را افزایش می دهد.
برای درمان این آسیب ابتدا باید شدت آسیب و همچنین میزان فعالیت فرد در نظر گرفته شود.
استراحت دادن به شانه با استفاده از آتل و آویزان کردن دست برای جلوگیری از تشدید درد و مشکلات بیمار توصیه می شود.
بیمار تا زمان بهبودی کامل باید از انجام هرگونه فعالیتی که سبب تشدید درد و التهاب شانه می شود بپرهیزد.
استفاده از کمپرس سرد نیز به کاهش التهاب شانه کمک زیادی می کند.
استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و آسپرین به کاهش احساس درد و التهاب شانه کمک زیادی می کند.
فیزیوتراپی شانه بهترین روش درمان آسیب های مفصل شانه بخصوص تاندونیت شانه است که علاوه بر کمک به کاهش درد و التهاب به بهبود وضعیت حرکتی شانه نیز کمک زیادی می کند.
در صورتی که آسیب شانه بحدی جدی باشد که اقدامات ذکر شده نتوانند کمکی به بهبود شرایط فرد بکنند جراحی به عنوان آخرین گزینه انجام می گیرد.
کلمات مرتبط :